Het Zweedse Scar Symmetry was een bandje die ik in het verleden met alle soorten van genoegen links liet liggen. Hun variant op het bekende melodieuze deathmetal recept was me simpelweg te glad en te gelikt. Het nieuwe plaatwerk van Arch Enemy (erg veel van hetzelfde) en In Flames (scherpe kantjes zijn er nu echt af) kan me niet bekoren, vandaar dat The Unseen Empire van deze Zweden een kans geef. Niet dat mijn verwachtingspatroon bijster hoog is, maar veel futlozer dan Sounds Of A Playground Fading kan de nieuwe Scar Symmetry niet zijn. Lees verder